Friday, November 28, 2008

దొమ్మరి పిల్ల

బుడి బుడి నడకల బాల్యం బూరుగుదూదిలా
ఆకలి తాపాల్లో వేడిగాలి ఊపిరి
నడివీధుల చూపులకుముడివేసిన
వినోదం ఉలిపిరి దారంమీద
వయ్యారం అడుగుల సొబగుల్ను
ఆకసం వీధివెంట మళ్ళిస్తూ
బక్కచిక్కిన వెన్నెల తునకలా
మునివేళ్ళసంగీతాల్ను మీటుతూ
చూపుల అభ్యర్ధనల్తో
గుండె గుండెనూ తట్టి పిలుస్తూ
దిగంతాల పరదాల మీద తోలు బొమ్మై
నవ్వులు రువ్వే దొమ్మరిపిల్ల

మనసు దోసిళ్ళనిండా తేనె వాకల్ను నింపుకు
వీధి వీధంతా మధురిమల్ను నింపుతూ
అపాయం అంచుల మీద వెలుగుల వరూధినిగా
బాల్యం లోగిళ్ళలో వినోదాల వేలం పాట

అమ్మ కొంగు చాటున
మురిపాలు గరపాల్సిన ముద్దు పాప
ముచ్చటగా తాడెక్కి మునివేళ్ళ చివర్న
అలవోక వయ్యారాల చంద్రవంకై

వరద గోదావరి పల్లవించిన ఆమె వదనం
అనీమియా పీల్చేసిన అధర యుగళం
గాలి ఊయల్లో గంతులేసే గుండెగుసగుసలు
పుస్తకాల వనాల్లోనో బాల్యం పూపొదరిళ్ళలోనో
తొక్కుడుబిళ్ళాదుకునేవయసు
రంగుమాసిన గోడల్నెక్కి
పొగమంచు మసక వీధుల్లో
నదీనదాల్ను చూపులుగా మార్చి
ఆశల నక్షత్రాల్ను చెక్కిళ్ళ పై జాలువార్చి
చీకట్నించి, చీకట్లోంచి , చీకట్లోకి
సుధీర్ఘ ప్రస్తానంగా
వినోదాల పూలవల్లరిగా తోచే మౄత్యు మార్గం మీద
వెన్నెల పువ్వులా ధవళా హాసాల్ను రువ్వే
నవ్వుల ఊరేగింపుగా
దొమ్మరి పిల్ల.

2 comments:

Bolloju Baba said...

కవిత చాలా గొప్పగా ఉంది. కొన్ని ప్రతీకలు అత్యద్భుతంగా ఉన్నాయి.
నేనూ దొమ్మరి పిల్ల పై వ్రాసిన ఓ కవితను పొడిగించలేక అలాగే ఉండి పోయింది. మీ కవిత చాలా సమగ్రంగా ఉంది.


మృత్యు తీగపై మోళీ కట్టే బాలిక
అడుగులో అడుగేసుకొంటూ నడుస్తూంది.
ఆమె పట్టుకొన్న వెదురుగడకు
ఒకవైపు జీవిక, మరో వైపు బాల్యం
వేలాడుతున్నాయి.

చిన్న అపశృతి
రోడ్డుపై రక్తపు మరక.

దేముడు
పని ఇంకెప్పటికి నేర్చుకొంటాడూ?

Unknown said...

thank you baba garu