ఇప్పుడు కావలసినది 

1

ఆగిపోయినది కాలం అనుకుంటాము

కాదు

ఎక్కడి అట్టడుగు అనుభూతులలోతుల్లోనో పాతుకు పోయిన క్షణానికి

చూపుల తాళ్ళతో మనను మనమే కట్టేసుకుంటాము

పెనుగులాడి పెనుగులాడి ఊడిరాని తలపులచుట్టూ

తిరుగుతూ పోయే గుడ్డి గానుగెద్దులమవుతాము

కాలం కదులు తూనే ఉంటుంది

ఆగని చక్రాలు అమర్చుకున్న యంత్రమై

కాలం సాగుతూనే ఉంటుంది

ఆపలేని ,అడ్డం లేని నదీ ప్రవాహపు ధారలా... 

2.

ఉదయపు నీరెండ పలకరింతలు అద్దు కున్న మొహం మీద

 ఉండీ ఉండీ మసకలు బారే మబ్బుల గుంపులు

రాలి పడిపోతున్న నీడల మెరుపుల్లో

తొంగి చూస్తూ వెలసిపోతున్న వెలవెలలు

అసహనంగా ఊపిరాడని ఉక్కపోతలో

ఒక చల్లని మాట వీవన కోసం

బీటలు వారిని భూమి పగుళ్ళలా

లోలోపల ఒక నిలువు పగులు

౩.

ఎవరిచుట్టూ వారు మౌనాన్ని కప్పేసుకు

శీతస్వాపన సుప్తావస్తలోకి జారుకుని

ఎప్పటికో రూపవిక్రయ విధాన ధ్యానంలో

కలల తెరలు దించుకు

పరిమళాలూ పట్టు పరుపులూ స్వప్నిమ్చే క్షణాలు

చిత్రి౦చుకుంటూ

కాలం కాళ్ళకు సంకెళ్ళు వేసామనుకుంటారు

4

ఎందుకిలా సమయాన్ని గాలి బుడగల్లా ఊదిపారేస్తూ

ఈ పిల్లతనపు చేష్టలు

తెరమీద కురిసిన వానవెల్లువలో

ఎందుకలా పరవశాల మయసభలో తత్తరపాటు

తెలుసు కదా

మనకు తెలియదు ఏది మిధ్యో ఏది విద్యో?

కాలం సంగతి మనకెందుకు

 మనను మనం బతికి౦చు కోడం ముఖ్యం కదా

మనకు మనం వేసుకునే శృంఖలాలు విడగోట్టుకోడం

అడికడా ఇప్పుడు కావలసినది.

ఒక అంతరాత్మ

స్వాతీశ్రీపాద

ఓ  చిటికెడు దోర దోర  అనుభూతిని

ఆరుద్ర పురుగులా మెత్తని వెల్వెట్ హృదయంలో

పదిలంగా చుట్టి  

చుట్టూ నులివెచ్చని వెచ్చదనానికి

ఎండిన ఆకులూ అలమల్లాటి మాటలు పేర్చి

ఎన్నాళ్ళు వేచి చూడలేదు

పలకబారిన రసాల ఆస్వాదనకోసం?

కసిగాయలు కొరికి కసురుకున్న తమినోదార్చి

చేదెక్కిన అనునయాలు సహనంగా సరిచేసుకు

ఎన్ని చీకటి మడుల్లో వెలుగు విత్తనాలు నాటుకోలేదు

అప్పుడో ఇప్పుడో ఆగిపోయిన కాలం ముళ్ళమీద సుతిమెత్తని అనుభవాలు పరచి

ఎన్ని మార్లు నిన్ను నువ్వు

పూల తివాసీగా భ్రమపెట్టుకోలేదు

ఎండిపోయిన గాలి విత్తనాలై దూర దూరాలకు తరలిపోతున్న

అనుబంధాలకు వీడ్కోలు పలుకుతూ

ఇగిరిపోయిన కన్నీటి ఆవిర్లలో

ఎన్నేళ్ళు కమిలిపోయిన సౌకుమార్యానికి

కాపు పెట్టుకోలేదు

ఎక్కడైనా క్షణం స్పృహ తప్పి

దానికది అంతిమ గీతం పాడుకుందా

దేనికైనా చలించిన మనసు విస్మృతిలో

విచక్షణ మరచి ఆదమరచి

వింత జీవిగా  మారిందా?

రోజుకో కొత్త వింత మొలకలెత్తె ఇక్కడ

ప్రతిక్షణమూ ఒక నిరీక్షణే

నిమిషానికో కొత్త పుంత

రూపుదిద్దుకునే ఈ వర్తమానం

ఎప్పటికీ ఒక నవ నవోన్మేశ నర్తనశాలే

క్షణానికో సముద్రం ఉరకలెత్తే

ఈ రక్త ప్రవాహాలు

నిన్నటికీ రేపటికీ

అల్లుకు౦టున్న సాలేగూళ్ళు

అన్ని౦టి మధ్యా కొట్టుమిట్టాడుతూ

ఒక అంతరాత్మ  

వెనక్కు మళ్ళిన నదిగా  ..............

1.

సరదాగా సాయంత్రం గత౦ వీధుల్లోకి నడిచినపుడు

చూపులు తడిమేకొద్దీ ఊరే జలలా జ్ఞాపకాలు

కొత్తకొత్తగా పట్టునుండి పిండిన తేనెలా

కాస్త వగరు కాస్త తీపి కాస్త బిడియం కాస్త కోపతాపాలు కలగలిపి

పంచుకున్న అనుభూతుల చుట్టూ గోడలు నిలిచే ఉన్నాయి

పోగొట్టుకున్న ఆనవాళ్ళు మున్నీరై కన్నీరై కంటి చెలమల్లో

కంగారుపడుతూ ,సర్దుకుంటూ ..............

వెనక్కు మళ్ళిన నదిగా ..

2.

మొగిలిపూల వాసనలా నిలువెల్లా పెనవేసుకు  అల్లుకుపోయిన

ఆత్మలచుట్టూ

ఒదిగిపోతూ ,సంశయిస్తూ , దేహాల అనునయం

కాంక్షల కీకారణ్యం లో ఓనమాలు దిద్దుకుంటూ

సంవత్సరాలకు సంవత్సరాలు

ఒకరికొకరై అట్నించిటూ

ఇటు నుండి అటూ లోలోపల , లోనా బయటా

కనిపించని పరిసరాలలోనూ సంచరించిన క్షణాలు

ఇంకా గుడ్డి దీపాలుగా వెలుగుతున్నట్టే ఉంది.

౩.

కరెంటు కోతల మధ్య

పిందెలు పిందెలుగా రాలిపోతున్న వెన్నెల శకలాల మధ్య

ఎదురు చూడని గిలిగి౦తై , గుండె లయలోకి

ఉప్పొంగి ఉరకలేసే రక్తపు నదీనదాల్లోకి

పాటై జారిపోయే స్వరం ఇంకా ఆ ఆరుబయట ఆరెసినట్టె ఉ౦ది.

మూగవోయిన మనసు కనురెప్పల ఆకాశం కింద

తనివితీరని ఊహలను సాగుచేసుకు౦టూ

పురా స్మృతి జల్లుల మధ్య

ఓ తుంపరగా...............