ఊ హ
ఎక్కడో ఈ చక్కెర గుళిక
ఆమూలాగ్రం ఆస్వాదించినట్టే వుంది.
ఎప్పుడో ఏ శాంతి కపోతాలో ముక్కున కరుచుకు
నా ఎద వాకిట విసిరేసిన
పసికూన పలకరింత అమౄత ఝరిలోనా ?
ఉంగా ఉంగాలు తప్ప
ఊపిరికి రూపం తెలియని
అమయకత పచ్చని ఆరుబయటా
అమ్మ పెదవుల తీయదనం రంగరించుకుంటూ
తీగలు తీగలుగా సాగి వచ్చిన
గమకాల పులకరింతల్లోనా?
నాకు తెలుసు నతనడాకల్ల
కనురెప్పలు విప్పుతున్న
అస్తిత్వం చెక్కళ్ళపాఇ కదిలే స్పర్శ
ఊహల వినువీధుల్లోనా?
నీంఘీ నేలకు బాటా పరిచే
వాన జలపాతాల నీటి గలగలల్లో
తడిసిముద్దై ఒల్ళ్ళారబెట్టుకునే
ఆకు తుళ్ళింతల తుంపర్లలోనా?
ఎక్కడో ఈ రసధుని
యుగాలా పొరలమధ్య
అనాది శకలాల్లో
చిక్కుకుపోయిన శిలాజంలా
నిక్షిప్తమై
ఉండుండి పలకరిస్తూనేవుంటుంది.
No comments:
Post a Comment